Een tijdje geleden werd ik gebeld door een onbekend nummer. Ik nam op en hoorde een vertrouwde stem.  “Hey Marc, met Garvin Profijt! Ik hoop dat je nog weet wie ik ben.” Uiteraard weet ik nog wie jij bent!

In 2012 heb ik verschillende jongerenraden opgezet en begeleid in Rotterdam. Het Jongeren Panel Centrum was een van deze. Deze klus deed ik samen met Natasja van Holstein. De jongeren met wie ik daar gewerkt heb, hebben mij veel geleerd. Ik trof een groep jonge ondernemers aan die heel goed wisten wat ze wilden en hoe ze dit voor elkaar kunnen krijgen. De gesprekken gingen gelijk over het realiseren van een opnamen studio, een platenlabel, radio-uitzendingen etc. Zij dwongen mij na te denken om zo snel en efficiënt mogelijk doelen te bereiken; niet lullen maar poetsen!

“Jij sprak me aan op straat en vroeg ik bij een jongerenpanel wilde. Ik had destijds geen school en ik dacht, waarom niet.” Garvin was een van de talenten van het jongerenpanel. Keer op keer liet hij zijn talent doorschemeren met scherpe analyses en goede plannen.

“Als je Marc en Natasja  niet kent is dit echt een gemis voor je. Dat zeg ik tegen leeftijdsgenoten die ik spreek. Zij waren mijn coach bij het jongerenpanel en hebben me laten geloven in mezelf.”

Vandaag heb ik Garvin weer gezien. We hebben koffie gedronken, gepraat over vroeger en vooral aandacht gehad voor zijn nieuwe bedrijf. Garvin is nu CEO van Revolutie. Dit bedrijf gaat het samen met vrienden en zijn vriendin leuker en beter maken voor kinderen en jongeren in Nederland én in de wereld. Als ik hem zo hoorde praten, was ik weer terug in Rotterdam, ergens achter de kruiskade. Zijn woorden nu, hebben veel meer diepgang dan toen, de plannen zijn (nog concreter) en zijn drive is sterker dan ooit.

“Als je overdag toch niets te doen hebt, dan kom je maar hier op kantoor van 11.00 tot 17.00  naast mij zitten. Dat zie je toen tegen mij en dat ik heb gedaan. Weet je dat niet meer?” Dat wist ik inderdaad niet meer. Maar ik hoor het mezelf zo zeggen. Zo werk ik inderdaad.

Ik ben trots op de ontwikkeling die Garvin heeft doorgemaakt. En het leven is niet alleen mild geweest voor hem. Hij heeft me ook iets gegeven wat voor mij enorm waardevol is. Hij heeft mij toen toegelaten en vertrouwd. Ik heb hem op de weg mogen zetten om te worden wie hij in potentie is.

Waarde toevoegen aan het leven van een ander, maakt mij dankbaar!